MERHAMETE İHANET
~ Mehmet Can KARABULUT
Merhamet… İnsan olmanın en değerli hasletlerinden biri. İnsanı diğer varlıklardan ayıran, kalbimize ruh katan bir duygu. Ama ne gariptir ki, çoğu zaman en saf haliyle gösterilen merhamet, karşı tarafta yanlış anlaşılır. İşte bu yüzden, hayatın her alanında merhamet, kimi zaman en büyük ihaneti beraberinde getirir.
İş dünyasında bazen bir çalışana, bir ortağa ya da bir dostumuza gösterdiğimiz anlayış, “zayıflık” gibi algılanır. Oysa işin özünde, insana değer vermek vardır. Ama ne olur? Bu iyi niyet, daha çok istemek, daha fazla yük bindirmek ya da bir açık kapı bulup oradan yürümek için fırsata çevrilir. Bir bakarsınız ki, merhametiniz en çok güvendiğiniz yerden sırtınıza saplanan bir hançere dönüşmüş.
Aşkta da böyledir. Fedakârlık gösterdiğinizde, karşınızdakine alan açtığınızda, anlayışla yaklaştığınızda bazen bu, kıymet bilmek yerine “nasıl olsa affeder” mantığına dönüşür. Sevginiz, sabrınız ve hoşgörünüz, ilişkinin en sağlam temeli olacakken bir süre sonra istismar edilen bir kapıya çevrilir. Ve o kapıdan giren kişi, merhametinizi kendi çıkarına kullanarak sizi yorar, yıpratır, hatta tüketir.
Ticari ilişkilerde de aynı tablo karşımıza çıkar. Birine kolaylık sağlamak, ödeme için zaman tanımak, “adamdır” diye güvenmek çoğu zaman kötüye kullanılır. Merhametiniz, hesap kitap bilmeyen, sadece kendi çıkarını düşünen insanların fırsatçılığına yem olur.
Sonuçta ortaya çıkan tablo şudur: Merhamet, aslında insanın en güçlü yanıdır. Ama yanlış ellere verildiğinde, “zayıflık” gibi algılanır ve suistimal edilir. Asıl mesele, merhameti eksiltmek değil; kime, ne kadar, hangi sınırlar içinde göstereceğini bilmektir. Çünkü merhamet, ölçüsüzce dağıtıldığında sizi tüketir; ama akılla yoğrulduğunda hem sizi hem de karşınızdakini yüceltir.
Merhamet etmekten vazgeçmeyelim. Ama unutmayalım: Merhamet, kör bir teslimiyet değil; bilgece bir seçimdir
