TÜM YAZILARI SON GÜNCELLEME: 12 Mayıs 2017 17:40
45 senelik yaşantımın en büyük emekçisi…
Sen ki yarınları doğuran, acıyı bal eyleyen, kan kusup kızılcık şerbetine öykünen, varlığını varlığıma adamış, yaşadığım toprakları isminle taçlandırmış, insanın hası, belki de bugüne değin yazdığım yazıların en anlamlısı, sütünün her bir damlasını hak etmek için çırpındığım kadın…
Bugün görüş günü Günlerden salı Islak Sarı bir yağmur Ülkemin neresine bakarsa ay Orada yitik bir anne ağlıyor Sen aralıyorsun yağmuru Acıdan sırılsıklam alnına siper edip elini Sonra bir umut koşuyorsun…
Sen ki var etmeyi bilen, çok uzak zamanların yolcusu, en umutsuz zamanların umudu, yarınlara dair her daim bir sözü koynunda besleyen, kahrın, derdin bir türlü boyun eğdiremediği, derdi günü yavrusu olan, merhamet teknesi bana baba olmayı öğreten güzel kadın…
koşma anne birdenbire batacak olan düş denizinde yarattığın umut sandalıdır oysa benim için gece ışık hızıyla koşan kısa ve soğuk bir zamandır bu yüzden boğuk seslerle geldiler bir şafak uykusuz yorgun ve korkak…
Sen ki hisseden ellerim, gülen gözlerim, aklımın ve gönlümün güleç yüzlü babaannesi, ne vakit başım sıkışsa ki yaşımın kırk küsurlarını dahi umursamayan, yerli yersiz serzenişlerimin yegâne dinleyicisi, çare bulucusu, “anne” kelimesinin bana göre anlam bulduğu, gözleri koyu kahverengi kadın…
sanırım baytardı yüreğimin depreminde rihter ölçeği çatlarken ölebilir raporu veren beyaz önlüklü doktor boşver hipokrat amca üzülme ne olur sen de anne sen de üzülme hücremin dört bir köşesinde el ayak izlerimi ciğerlerimde yırtılan bir çığlıkla hazır beklediğim ve korkunç bir sabırla birbirine eklediğim korkak kahraman gecelerimi…
Ve hala aşıksam, inanabiliyorsam insanlara, yarın düşleri kurabiliyorsam, yırtıp geçebiliyorsam gece gibi çöken karanlığı, dünyayı ve insanlığı emeğin ve sevginin kurtaracağına inancım hala tamsa… İnadına şiirler yazıp, şarkılar söyleyebiliyorsam umuda dair ve daha yitirmemişsem deli doluluğumu, her gece huzurla başımı koyabiliyorsam yastığıma, masallar anlatabiliyorsam çocuklara… Yani kısacası ben bensem, sayende annem…
tören adımlarıyla ölmek ne garip şey anne
Beni burada arama anne Kapıda adımı sorma Saçlarına yıldız düşmüş Koparma anne Ağlama
*( Şiir: Nevzat Çelik “Şafak Türküsü”)