ZAMAN ZALİMSİN

Değerli Okuyucular, Kısa bir ticari işler arasından sonra yine şiirle beraberiz.

Bu hafta sizlerle bir şiirimi paylaşacağım.

ZAMAN ZALİMSİN

Uzadıkça bazen unutulmuyorsun Mert, sevda yüklü yüreklerde, Saf, cücemsi gibi kibrin kalplerinde...

İyi de devir, muhatapların öyle mi ya...

Ya da tam tersi mi!?

Vurdumduymaz, taş, keyfe düşkün, Ağzımla kuş tutsam...

Senin bugünün Zalimken, Derinleşen geçmişin Yüreğimin tüylerine, Surata vuran dalga gibi gidip gidip dönerken...

Sen koşsanda, Var işte yaşlatmayan gönüller seni...

Böyle mi kalmak kafi, Yoksa ne durursun mu diyeyim kendime de, Ve sonrasında Çak devrin umursamaz aleminde Umursamayan sırada ki her kimse...

Modlar, ayarlar, Geniş olmalar öyle demiyor mu hemde...

Ya boşver be dünyam, Onlar zaten yemiştir Akşamın geri dönülmez ufkunun tokatını...

Sen bak elinde ki işlenmemiş maddene...

Zamannn, sen beni alt edemezsin, Bulsanda tonla namzet kendine...

Şan peşinde, caka takibinde Anlık elektrik dışında, Kesintilerle Belki cirit atsa da haşrı neşredenler Ve üstelik Her geçen sende ey zalim Vakit, Öbek öbekleşsede...

Derim ki neticede banane...

Halteri yüklensemde...

Sen anca takarsın Yeni kesitlerinin Ruhsuzlarını peşine...

Şiir: Ekrem Canbaz