BAZI İNSAN TİPLERİ-1

(İnsan ve Toplum Serisi)

Değerli Dostlar,

Bugün bir yazı serisine daha başlıyorum inşallah.

Genellememek kaydıyla, bu toprakların yetiştirdiği BAZI insan tiplerinden bir tanesi, kendi bekasını düşünen, ben oldum delisi, her platformda kendi sesi olsun isteyen, etrafında üretenleri, çalışanları görmezden gelen, aslında bunun bir ikram, bir sünnet olduğundan bihaber ve hatta kardeşim, ağbim dediklerine markaj yapanlardır. Hatta daha da kötüsü, etrafa iyilik saçar gibi görünürken, emekçilik, sosyallik, millilik, maneviyatçılık yapıyormuş gibi görünürken, devenin sadece kulağıyla yetinmeyip hepsini yutmaya çalışan kişilerdir. Sözüm milli, manevi, emekçi olan meclislerden dışarı tabi ki...

Bunun tabi arka planları var. Neden bizde böyle daha fazla diye. Çünkü yıllarca fukaralıktan, başı boş hesap sormamazlıktan, yazılı kültürü tam yerleştirmemizden, siyasette ana babalar icat etmemizden, omuzlarda adam taşımayı çok sevmemizden gem vurulması gerekir. Konu o değil bu yazımda. Ancak şu kadarını söyleyeyim. Bir konferansta eski bir siyasetçiye şunu sormuştum: Hep siyasetçi suçlu da, onu ana baba yerine koyan vatandaşın hiç mi kusuru yok!?. Cevabı kısa ve özdü: Bu maalesef bir vakıa ve gerçek. 

Keşke daha uzun izah etseydi dedim içimden. Çünkü bütün problemlerin temelinde hep kurtarıcı icat etme var. Çünkü vatandaş olarak içimizde bir tutarlılık yok böyle yaparken, öte yandan başbakan asılırken, darbelerle gençler ipe götürülürken...

Herşey vatandaştan başlıyor. Böyle herşey benim olsun diyen profiller azaldıkça, siyasetçi de öyle olmayanlardan çıkacak. Trafikte örneğin başkasının hakkına riayet edenler arttıkça, bunu kul hakkı görenler çoğaldıkça, tıpkı orada ki düzenin sulha dönmesi gibi. 

 Yoksa kısır döngünde dönme dolaba binmiş gibi avunur dururuz milenyumlar geçip giderken...